Waarom heeft tennis zo'n vreemde puntentelling?
Vraag jij jezelf ook wel eens af waarom er bij tennis zo’n “vreemde” puntentelling is?
Waarom niet gewoon 1-0, 2-0, 2-1, 3-1, maar 15-0, 30-0, 30-15, 40-15?
Op een oude prent uit 1615 van Chrispijn van de Passe staat een tennisbaan, waar naast tennisballen ook muntstukken te zien zijn. Deze prent vormt een bevestiging van de theorie dat er heel vroeger om geld gespeeld werd. Een wedstrijd was dus een strijd om een "wedde".
Aangezien de munteenheid in de middeleeuwen 60 cent was, leverde het spelen om een kwartje per punt de scores 15, 30 en 45 cent en ten slotte het spel op. Tegenwoordig is de 45 vervangen door 40 (of de 5 is weggesleten), maar in teksten uit de 15e eeuw komt de 45 nog voor.
Een andere veel gehoorde verklaring is dat de punten van het spel aangegeven werden op een klok. De klok werd in vier gelijke stukken verdeeld om de vier punten aan te geven die per game gewonnen moesten worden. De wijzer werd dus eerst bij de 15 gezet, daarna bij 30, dan bij 45 en ten slotte bij 60.
Een gelijke stand (40-40) wordt ook wel "deuce" genoemd. Er wordt gezegd dat dit woord ontstaan is door verbastering van de Franse term voor 40-40: quarante deux. Het zou ook kunnen dat het woord "deuce" komt van deux le jeu, wat zoveel betekent als: aan beiden het spel. Ook de term deux à jouer (nog twee te spelen) is een mogelijke verklaring.
De term "love" (0) vindt waarschijnlijk eveneens zijn oorsprong in het Frans. De nul lijkt namelijk op een ei, l’oeuf in het Frans. De verbastering van dit woord heeft geleid tot "love".
Of zal de puntentelling tot stand gekomen zijn zoals Martijn Koning het in bijgaande conference verwoordt? Videoclip
